Charismatic poison คุณว่าผมง่าย..คุณได้ผมยัง? [Boy's love]

  โฮ่ เจ้าเปี๊ยก หลงเสน่ห์ไอ้แซฟมันหรอ!! หนึ่งในสองคนที่หน้าตาเจ้าชู้ตัวพ่อเอามือโอบไหล่ผมแบบไม่กลัวเปียก ผมนิ่วหน้าน้อยเมื่อมือมันไม่ได้จับไหล่อย่างเดียว มันมีลูบขึ้นลูบลงด้วย!! เชี่ยหนิ!! ลูบหาหวยมึงเรอะ!!

ผมปัดจับแขนที่พาดออกแบบไม่พอใจ

หวงเนื้อหวงตัวซะด้วยว่ะ .. มันบ่นกระปอดประแปด

ไม่ใช่! รุ่นพี่สั่งให้มาขอเบอร์กับที่อยู่คนตามฉลากที่จับ พูดถึงฉลาก.. ฉลากเวรนั่นอยู่ไหนวะ!! ผมควานหาในกระเป๋าเสื้อ กระเป๋ากางเกง ไม่มี!..อะไรวะ เมื่อกี้ยังให้พี่มิลล์ดูให้อยู่เลย .. ฮะ!! พี่มิลล์ยังไม่คืนฉลากกูนี่หว่า!

อะไร ? ไหนอ๊ะ ฉลาก?? เสียงยียวนถูกส่งมากจากอีกคน

ทำหาย.. สิ้นเสียงผม ไอ้สองคน(ที่ไม่ใช่แซฟไฟร์)มันก็หันมายิ้มๆใส่กัน อะไรวะ! กูทำหายจริงๆ ไม่ได้โกหกสักหน่อย!!

ผมมองหน้าไอ้แซฟไฟร์  หน้ามันโครตนิ่งอะ เดาไม่ถูกเลยว่ามันจะให้หรือไม่ให้

ว่าไง ขอได้มั้ยแค่เบอร์กับที่อยู่ ผมไม่ได้ขอเกียร์ซะหน่อย หวงไปทำไมจริงมั้ย ?

ใบหน้าหล่อๆแบบคุณชายหยิ่งๆนั่นมองแบบนิ่งคิด วินาทีต่อมาใบหน้าผมถูกรั้งไปใกล้ด้วยนิ้วเรียวที่ช้อนปลายคาง ปรากฏรอยยิ้มร้ายที่ผมภาวนาว่าเจ้าตัวไม่รู้ว่าทำเอาผมใจสั่น(เพราะตกใจเฉยๆนะเฟ้ยย ไม่ได้อึ้งเสน่ห์มัน!!)

ดูปากกู ชัดๆนะ กูไม่ให้!!